ПОГУБЕНА ҐРАМОФОНСКА ПЛОЧА
Думам же ше то у каждим обисцу людзе єднаю – те пре тото хто дзе зохабел ключи, те хто охабел нащежар отворени дзвери, хто нє одказал сушедови за ламачку… Можебуц ше з тим лєм цешим, бо у нас зна буц свашта. То таке випаднє кед мой мелє як накруцени, а мнє ше шпи… Позавчером вечар, уж ме почали лапац дримоти, а вон ґаґа, те о тим, те о гевтим. Гварим му крашнє же є як погубена ґрамофонска плоча, а вон мнє на мудро: „Ти знаш цо ґрамофонска плоча… Ти скоро же нє знаш анї як вона випатра, а нє як звучи… А дзеже ище як звучи погубена ґрамофонска плоча…” Тресло до мнє. Ево, наисце сом сцела спац, алє – нє. „Я нє знам цо то ґрамофонска плоча? Ша, и нєшка паметам як випатрала плоча Душка Костича Ти си била моя прва любав – червена блїщаца кошуля, подштригани баюски, вец Божа звани Пуб…” А нє, гвари мой, Пуб то нє ЛП, алє СП… ???
Вшелїяк же, гоч сом му обрацела хрибет, мушел потолковац цо лонґплейка, а цо синґлерица. Без того сом нє могла заспац… И нє лєм тото… У глави швидко преврацам цо робиц – чи бранїц чесц, чи мудро уцихнуц. Вше подумам у таких ситуацийох же рано треба стануц и шеднуц за стол. Вон и так швидко забува. Попущела сом. Дала сом му за право. И ище пожадала добру ноц.
А тераз сом го од рана ище нє волала. А анї вон мнє. Чи нє надумал и практично ми указац хтора плоча яка велька. Добре же нам ґрамофон погубени! Шуууу… А паметам же вон и чувал ґрамофонски плочи у якимшик специялним куфру, як тоти за писацу машину. Боже, чи сом гонє вишпурґала до шмеца кед сом пораєла пойд? Будзем ше мушиц покрадзме випендрац и превериц (кед же то уж вон нє зробел). Боже, яка парада! Знам: док придзем дому та по його твари увидзим цо мам робиц. Кед будзе бесни, спущим му мойо штири фалатки колача од вчера. А кед нє, вец го анї нє будзем здогадовац на вчерайши дзень. Паля, бренка ми телефон: „Гало?” „Цо же ше нє явяш? Дацо сом звинєл?”„Нє, та дзе, дораз сом дома, чекай ме на кафу”. И так, ниа… Вчера пошло и вецей ше нїґда нє враци… Як и лонґплейки… 😉