ТРЕБА ЛЄЦИЦ ЯК МОТИЛЬ, ДЖОБАЦ ЯК ОСА
Нє видзи ше вам же єст коло вас вше вецей людзох хтори ше правя, хтори ше указую же су иншаки як цо су… Єсам ти, мнє ше видзи. Часто випаднєм така наївна же аж… Ша, я трепем свойо, кончим цо треба, а воно – вербов клїн… Озда нїґда нє научим…
То було и скорей так, и сиґурна сом же о тим постоя потвердзени науково тези, рижни психолоґийни випитованя, алє и далєй нє знам прецо би ше дахто претварял. Ша, яки ши-таки ши, тото цо у авзлоґу, тото у дутяну. Лєбо це прилапя, лєбо нє…
Кед ше наисце заглїбим до тей теми, на розуме мам мою сушеду… Старша жена, нє ходзим до нєй на кафу, алє ше часто стретаме кед ше враца з церкви. Слава Исусу Христу! Готове за нєшка? Готове, сушедо… Видзим же сце нє богзна як одруцали шнїг пред хижу. Позавчером… А од теди сце нє одруцовали? Цо же? Озда сце хори? Нє хори зме, алє зме по цали дзень нє дома… А убил швет Янка, скаранїк єден, шицок шнїг зоз свойого мосцика преруцал на мою дражку, бо сом му нє сцела дац жем под аренду. Бодай би змочел ноги по колєна… Вецей сом ю нє слухала. Гоч сом ше єй сцела опитац чи ше споведала пред Крачуном. Така побожна жена, а войну у сушедстве зорвала…
Нє вредзи приповедац о тим. Кажде ше прави. А я би буц така „чистуница”. Мушим отвориц очи, та так крачац през живот. Од тераз будзем иншак: кед ше збиєм з даским на драже нє мам ше цо пребачовац, алє здудрац же Меркуй дакус! Так. Нє будзем фермац живу силу!
Правда, нє знам кельо ме тото будзе тримац. Чи себе нє будзем випатрац чудно кед ше опатрим до жвератка? Пред ким вец будзем нормална, а кого у ствари будзем спреведац?
Уж сом заґажела до филозофиї, а нє будзем себе знац як розтолковац… Та, яка ме бриґа цо сушеда пове, я мотиль, зоз милион фарбами. Хто ше добре запатри – шицки увидзи, а хто нє – збере од оси.