КАЖДЕ ТАНЦУЄ ТАК ЯК ЗНА
Кед же дацо було наисце красне на тей „Ружи” вец то були госци зоз Словацкей. Тоти, ПУЛС. То була красота єдна – облєчиво, гласи, танци, ошмихи… Озда нє було патрача у публики хторому ше нє пачел їх наступ. Но, и мнє шицко було барз красне, лєм сом себе нєпреривно поставяла питаня: як же тоти дзивки так лєца по бини, кед випатра же их тоти хлопи анї нє тримаю? Чи су звязани з нєвидлївима штранґами (того дня отримани Саям привреднїкох та, реку, чи дахто нє здумал даяку новотарию, як цо тоти микрофони цо мали полїпени на чолох)?
Но, га и я любела танцовац. Ище як! Кед маш добру пару – можеш добре и танцовац. Бо то, якбачу, так и у живоце: дакеди танцуєш два тадзи-два тадзи, а дакеди боме и гопак мало знац.
Так, ниа, раз сом мойому направела цали список стварох хтори треба покочиц по обисцу. А нє, то нє тот список цо даваме хлопом кед иду до дутяну (тот список зоз нашу асистенцию на телефон реализовани просеково 70 одсто). То бул єден цалком озбильни список роботох – од оправяня одвалєних лайснох на ламинату, ґипсованя одбитих углох на мурох, билєня, оправяня ролетнох… И наисце сом му придала тото „посланиє” на барз коректни способ. Анї сом нє лярмала, анї нє наказовала. Зоз озбильним тоном сом му потолковала же цо шицко треба поробиц по обисцу. Ище сом му и датуми пописала же бим му помогла у орґанизациї. И – пущела сом най час чече.
О два тижнї, после мойого велького обчекованя пришло вельке розчарованє, алє сом ище вше була цихо. Вец сом ше здогадла ище єдней прикритей женскей тактики: поволам до помоци швекру. Ша, и вона ма хлопа, а як старша жена наслухала ше през живот вшелїяки приповедки, та верим же єй совит лєбо асистенция буду од велькей помоци.
И почала офанзива. Док сом була на роботи вона го почала „обрабяц”. Те, сину, мушиш дакус кончиц по обисцу, ша нє будзеш озда майстра плациц , а и мнє би требало и тото, и гевто, и тамто… Изем ти тактику! Кед му шицко погуторела нє лєм же му було ясне як сом „запражела” ситуацию, алє отквачел и ю и мнє! Тераз вон водзел коло. Алє – на други бок.
Од теди танцуєм як гудаци граю: зна ше хто водзи, а хто у танцу провадзи. То сом ище давно научела, а тераз сом ше до того и прешвечела. Мойо же бим ше шмишкала и пущела главного напредок най маха зоз калапом, а я можем у танцу лєм подскаковац, так як и тоти Словачки, алє заш лєм знам хто ме дочека и влапи най нє спаднєм. А кед же учуєце дакого же гласно звискує – знайце же то я!