Цо сом старша, обачуєм же любим буц цо природнєйша, така яка сом, без шминканя и украшованя, без маскох и филтерох. Озда ми, жени, ношиме и тот ґен у себе, потребу дакеди ше нашминкац, понамесцац власи, налаґирац нохци, поприберац… Голєм у даяких специфичних околносцох. Уж, агейце, нагадуєце о чим будзем писац? Нєдавно сом, пре одредзену причину, […]
Learn More
Нєт красшей рочней часци од яри. Вєдно зоз природу ше будзиме и ми, цале нашо єство. Коло нас шицко квитнє, а у нас ше будзи наша енерґия. Того року то було ище интензивнєйше, пре тоту уж шицким познату корону. Праве кед пришла яр, розказане нам остац дома, у своїх обисцох. Хто мал щесца, могол шедзиц […]
Learn More
Нє даремно у народзе постоя вирази ярнє пораєнє обисца, єшеньске пораєнє, пред шветами… Нє думам на сцеранє праху и чуханє облакох. Думам на гевто праве пораєнє, кед мушиш одруцац шицко нєпотребне. Кажде обисце, гоч хижа гоч квартель, ма пойд, шпайз, пиньвицу, полїцу, куцик дзе охабя предмети за хтори ше дума же ище дакеди буду требац. […]
Learn More
Нє так же бим нє мала цо повесц о пораєню дзецинскей хижи. Кед войдзеш до нєй, то таке як кед идзеш до Икеи: зайдзеш лєм закукнуц, а видзеш зоз комплетом погарох, танєрох и рижних дробнїцох. Паметам, и ми кед були дзеци, та нам мац ровно єднак клєпала: – Ша, дзивчата сце! Муши вам буц попораєне! […]
Learn More
Остатнїх рокох, коло Националного швета, вше частейше роздумуєм о наших людзох хтори зоз зайдами рушели на юг. Задумуєм их як складали до своїх зайдох тото найнужнєйше, бо драга длугока, алє надїя до лєпшого живота ошлєбодзує кажди крочай у старих древянкох. Гваря же Карпати прекрасни. Лєта, а окреме жими, пажици, лєси, бистри потоки, швижи воздух… Аж […]
Learn More
Яке же би то було кед бим и того децембра нє писала о Крачунє, квиценю, ґомбульох, пакецикох и шицких злагодох и нєзлагодох котри нас вше залапя концом каждого рока. Уж барз добре знаце як барз любим тоти новорочни швета. Цо же можем кед нас мац так научела!? Крачун вше квицела з окремну увагу, вше напредок […]
Learn More
То ци так зоз школскима дзецми – на початку школского року су барз розпущени, аж по конєц септембра, потим ше нєпреривно поносую же ше маю вельо учиц, та ше водзи борба за преживйованє пред першим тромешачйом. Потим, уж ознова галайк у обисцу, бо ше пошвидшано роби уж, паля, дораз конєц першого полроча. Знам же дзеци […]
Learn More
Рихтам ше хторешик рано на роботу, станєм опрез жвератка и патрим – га, як же сом така бурава и вилєжана кед сом ше вечар змила и положела виклери? Чи би ше ми штригац, чи фарбиц… Розчесуєм ше, гласкам свойо длугоки власи котри падаю на мойо плєца, вец на мой хрибет… Нєеее, шалїм ше, то лєм […]
Learn More
Найволєла бим мац камеру. У ствари, дакеди бим аж пристала на риалити у нашим обисцу. Тельо того ше послучує, же зоз словами нє можем шицко описац. Так, ниа, кед зме ишли на морйо, нїяки слова би нє могли описац вираз на наших тварох кед зме похопели же цошка у авту барз почало шмердзиц. Камера би […]
Learn More
Вельо ше бруєло тих дньох о наиходзацим дижджу метеорох. Окрем основних податкох о тим, нїхто нє забул наглашиц же тота подїя прекрасна, же випатра велїчезно кед метеори, док ше падаюци гаша, охабяю швицаци шлїд. Я анї нє мала у планє припатрац ше на нїх, алє баба препомла дзецом. Розуми ше, такволани диждж метеорох мож видзиц […]
Learn More